«Каннибализм немесе адам етін жеу адам өлтіру туралы сыбыстар қазақ Ашаршылығы кезінде үнемі, әсіресе, ашыққандар балаларын ұрлап әкетіп жеп қояды деп қорыққан ата-аналар үшін жантүршігерлік үрейдің тұрақты көзі болатын. Мұндай қауесеттер әсіресе, Батыс Сібір мен Орталық Еділде кең етек жайды, онда босқындар орыс балаларын жейді екен деген әңгімелер тез тарап кетті. Ашаршылық кезінде куәгерлер арқылы адамды өлтіріп, етін жеу» оқиғалары тіркелді.
Шу ауданында, ашыққандарды тамақтандыратын жерде Дәнежан есімді шенеунік бір босқынның өліп бара жатқан адамның қарнын жарып жіберіп, бауырын суырып алып шығып, оны екінші аш адамға бергенін және де ол адамның бауырды шикідей жеп қойғанын есіне алады.
Басқа дереккөздерде «мүрденің етін жеу» немесе өліп қалған адамдардың мәйітін азық ретінде тұтыну сияқты мәліметтер келтірілген. 1933 жылы ақпанда ОГПУ қызметкерлері Әулиеата қаласында адам етін сатқан бір әйелді тұтқындады. Сараптама кезінде медицина қызметкерлері ол еттің алты не жеті жасар баланыкі екенін анықтады. Ашаршылықтан аман қалған тағы бір куәгер Ғалым Ахметов бірде адам етін қайнатып жатқан адамдарға жолығып қалғанын еске алады…»
Сара Камерон, «Аштық жайлаған дала»
Ықшамдаған: Сабина Зәкіржанқызы
