«Бізді ұмытыңыздар!». Абайдағы баланың анасымен эксклюзивті сұхбат

Гүлнар Бажкенова осыдан үш жыл бұрын сот алдында Данамен (аты қысқартылған) сұхбаттасқан. Кейін араларындағы байланыс үзілген. Бірақ ол оның баласымен Алматыда тыныш қана өмір сүріп жүргенін білген. Жақында аты шулы оқиға өз жалғасын тапты. Бала әжесінің қолында екені және оның сол мектепте әлі оқып жатқаны жұртшылық наразылығын тудырды.

Гүлнар Бажкенованың Данаға қояр сұрақтары болып, ол онымен қайта байланысқа шықты. Әңгімені жүргізу қиынға соқты.

Гүлнар Бажкенова: Дана, сіздің отбасылық жағдайыңыз қайтадан желіде талқылана бастады. Сіз ауыл туралы мақала мен әлеуметтік желідегі пікірлерді оқыдыңыз ба?

Дана: Иә, оқыдым.

ГБ: Бұған көзқарасыңыз қандай?

Дана: Басында ашуға бой алдырдым. Себебі, ұлым мұның бәрін көріп, бәрін қайта есіне алады. Біз бұл оқиғаны ұмыта бастадық. Бірақ ол қайтадан көтеріле бастады. Білмеймін тіпті, ұлым екеуміз біреудің қолындағы ойыншыққа айналған сияқтымыз. Мен олардың мұның бәрін қайдан шығарғандарын және неге осы оқиғаны қайта көтергендерін білмеймін. Ешкімнен пәтер мен ақша сұрамадым. Мен тыныш қана өмір сүргім келеді, ұлымды ештеңе мазаламаса деймін. Оның бәрін ұмытқанын қалаймын.

Мен сізді ана ретінде түсінемін. Бірақ уақыт өткен соң журналистердің құқығы бар...

Олар құқылы, бірақ алдын ала келісуі керек!

Жоқ, журналистер оқиға орнына барып, барлығын көзбен көріп, бар нәрсені тура солай сипаттай алады. Олар оны ешкіммен келісуге міндетті емес. Әжеңнен сұхбат алды. Ол сенің әжең бе?

Ол менің анам.

Неге сіздің ұлыңыз оның жанында болды? Қайтадан сол кісімен тұра ма?

Жоқ, туған күнінде ол менімен әжесіне баруды өтінді. Біз бірге бардық. Мен жұмысыммен бірнеше күнге кеткенмін, сол кезде олар келген. Сосын мен қайта келіп, ұлымды алып кеттім. Бұл мақала шыққанға дейін болды. Кейін маған белгісіз біреулер қоңырау шалып, барлығын білетіндерін айтып, бізге кім көмектесіп жатқанын сұрап, ұлымның қайда екенін сұрай бастады. Мен түк түсінбестен мектепте екенін айттым. Таң қалып қалдым. Мектеп қайда? Алматыда! Мен мақала дайындалып жатқанын білмей, сұрақтарға жауап бердім.

Сіз кеткен бойда журналистер келген бе? Не деген кездейсоқтық! Мүмкін, бала жазда ауылға жалғыз барған шығар?

Жоқ, біз жаз бойы бірге болдық. Ауылға әжемізді көруге бардық, бірақ маған кетуге тура келді.

Сіз жұмыс істейсіз бе?

Ол кезде уақытша жұмыс істемедім, себебі біздің мекеме карантинге байланысты жабылған. Мен даяшы болып жұмыс істеймін. Сондықтан мен кетіп-келіп жүрдім, қысқа жұмыс уақытымен жұмыс іздедім, не дегенмен ақша керек қой. Олар сұхбатқа мен жоқта келген. Анам менен сұрамақ түгілі адамдардың келіп, сұрақ қойғандарын, оларға не дегендерін айтпады.

Дана, сіз ұлыңыз бәрін ұмытқанын қалаймын дедіңіз. Неге оны осы оқиға болған жерге апардыңыз?

Сізге сырттан қарап баға беру оңай. Біз үш жыл бойы анама бармадық. Бұрындары барсақ та, Шымкентте әпкемнің үйінде қалып жүрдік. Ауылға бармағанбыз. Балам әжесін сағынды. Бала емес пе, әжесін жақсы көреді. Сондықтан ол «Әжеме барайықшы? Мен оны сағындым» деді. Туған күнінде әжесіне барғысы келді.

Жақсы, барған екенсіздер, ол жақта қалай қалдыңыздар? Әжелеріңіз журналистерге ештеңе өзгермегенін, оны сол жерде барлығы қудалап жатқанын айтты ғой.

Ешкім мені және менің ұлымды қудалаған жоқ. Жүз пайыз сеніммен айта аламын. Біз өзімізбен өзіміз өмір сүріп жүрміз, жұмысымызды істеп, сабағымызға барып жүрміз.

Ауылға барғанда сізге не ұлыңызға біреу тиісіп, ренжітпеді ме?

Жоқ, біз тіпті ешкімді көрмедік. Анамның үйінен шықпадық, балалар шомылып, ойнады, туыстарымыз қонаққа келді. Шынымды айтсам, барлығы керемет болды. Мына сұхбат басыма жай түскендей болды.

Мен неге өтірік айтуым керек? Егер олар маған тиіссе, онда мен оны сотта айтамын ғой. Тиіспеген болса, несіне өтірік сөйлеуім керек?

Олар сізге сотта не айтты?

Небір жолмен қорқытты. Шыққан кезде, басыма әңгір таяқ ойнатамын деді.

Кім шығады? Сотталып кеткен ең үлкен бала ма?

Иә, оның анасы айқайға салды, мен ол жерден қашып кеттім. Бірақ мен барлығын кешірдім. Оларды енді есіме алмаймын. Өткенмен өмір сүру қиын екенін түсіндім. Өз жаныңды жегідей жей береді.

Неге әжелеріңіз өзінің қудаланып жатқанын айтты?

Не демеді... Ол туралы ашық айтуға ыңғайсызданып тұрмын, бірақ анам бір затты 5-6 рет қайталап айтып не сұрай береді. Ол қартайған. Жасы 66-да.

66 жас кәрілікке жатпайды ғой.

Жоқ, бұл жағдай оған қатты әсер етті. Ол қартайып, алжаса бастады. Ол қарт адам, не істеп, не айтқанын түсінбейді.

Сіз онымен мақала шыққаннан кейін сөйлестіңіз бе?

Иә, бір рет байланысқа шықтым, бірақ әңгімеміз қысқа болды.

Не дедіңіз?

Мен қатты ашуға бой алдырып тұрғанмын. Мен неге олай  болғанын сұрадым. Сен маған енді сұхбат бермеймін деп сөз бердің ғой. Неге немереңнің жағдайын ойламадың? Анам сабырлы түрде: «Мен оларды шақырмадым, олар өздері келді» деді. Осындай қысқа әңгіме болды. Әрине, ешкім анамнан сұхбатты оны қинап алмады, ол өзі келіскен. Мен оның не ойлап тапқанын білмеймін, бірақ оның бәрі жалған. Менің ұлым Абайда оқымайды... Осы сияқты көптеген өтіріктер айтылған.

Неге ол баланың Абайда оқитынын айтқан? Кәрілікпен айтса да, қызық көрінеді.

Ол олай айтпаған. Олар қате түсінген. Кейін олар баламның ауылда оқитыны туралы мәтінді алып тастады. Сенбесеңіз тексеріп көріңіз, ондай сөйлем жоқ.

Бірақ басқа да нәрселер айтылды ғой: көршілері, қысым туралы.

Иә, көршілер... Ондай-ондай кездесіп тұрады. Бұл шағын ауыл. Білмеймін, мен оларды қолыммен ұстап алған жоқпын.

Анаңызды қалаға көшіруге тырыстыңыз ба?

Тырыстым, бірақ ол бас тартты. Анам бас тартты.

Неге?

Оған ауылда жайлы, туыстарының бәрі сонда.

Қайда, Абайда ма? Менде анаң ауылда, жаудың ортасында жалғыз қалған сияқты әсер болды.

Анам сонда өскен, білім алған және бүкіл өмірін Абайда өткізген. Оның онда туыстары, достары, өз ортасы бар. Ол оқиғадан кейін қала түгілі, басқа ауылға көшуден де бас тартты. Алматыға көшейік деп өтініш білдіргенімде «Онда не істеймін? Жалғыз қаламын» деп жауап берді. Өтініп-өтініп, болдым. Ол үлкен кісі. Қайда және кіммен тұруды өзі шешеді. Қазір анам әпкесімен - тәтеммен тұрады. Үйде інім бар. Ол үнемі жұмыста.

Бүгін ақпарат шықты...

Оған пәтер берілгені туралы ма?

Иә.

Мен ол туралы білмеймін, бірақ жақында Құрманғазы Мүсір (қоғамдық белсенді, әдетте зорлық-зомбылықтан аман қалғандардың сенімді адамы ретінде әрекет етеді - ред.) маған қоңырау шалып, оларға пәтер берілгені туралы айтты. Ол «сізге берілмейді!» деді. Мен пәтерге мұқтаж емеспін, ешқашан пәтер сұраған да, іздеген де емеспін деп жауап бердім. Пәтер құны мұндай болмау керек! Маған тыныштық пен баламның ештеңеге алаңдамағаны керек. Ол «олар саған бәрібір де берейін деп жатқан жоқ» деп қитығыма тиді. Маған ол үй керек емес. Өзім еңбек теріммен қол жеткіземін. Мен оған ештеңе етпейді, бастысы – балам дін-аман, оған ешкім саусағымен көрсетіп, жүйкесін бұзбаса болды.

Қызық, ол саған сөзбе-сөз «саған берілмейді» деді ме?

Ол мысқылдап айтты, өйткені мен сұхбат бермеймін.

Ол сізден сұхбат алғысы келді ме?

Иә, бірақ мен оның жетегінде жүрмеймін.

Жетегінде жүрмеймін? Ол нені көздеп жүр деп ойлайсың?

Мен оның не қалайтынын білмеймін. Оны түсіне де алмаймын. Мен олардың барлығын түсіне алмаймын. Түсініксіз ойындар...

Қазір мен үшін ең маңыздысы – сұхбат емес, дау тудыру емес. Мен үшін баламның денсаулығы маңызды, ол бәрін ұмытып, әжесінің ол туралы айтқан видеосын қарамағаны маңызды. Біз бірге көп күш жұмсадық. Екі жыл бойы күн сайын психологқа бардық. Ол шынымен барлығын ұмытты, мүлде ұмытты. Ол видеоны көрсе, жұмсаған күшіміз зая кетеді. Барлығы қайта басталады.

Не басталады?

Мен мұнда ұлым туралы айтқым келмейді... Біздің басымыздан не өтпеді... Ол түнде жылап, оянатын, энурезбен ауырды... Неге ұлымды қайта қолданып жатыр, біз не істедік? Біз тыныш қана өмір сүрдік, ешкімнің мазасын алмадық, ештеңе сұрамадық. Ол баланы психологиялық күйзеліске итермелеу. Оның жасы небәрі 11-де. Жасөспірім кезең жақындап келеді. Олар қазір оның өмірін бұзбақшы. Сіз мұның барлығы қалай ауыр екенін білесіз бе?! Мен оны қалпына келтірдім. Ол мұның бәрін көрсе, қайта естеліктер есіне түседі.

Осы қайғылы оқиғаға қатысы бар басқа адамдардың қалай өмір сүріп жатқанын білесіз бе?

Жоқ, олар маған қызық емес. Барлығын кешірдім. Мен оларды есіме алып жүре алмаймын. Мен әрі қарай жүруім керек. Екі жыл бұрын ұлым екеуміз барлық шағымымызды қағазға түсіріп, жазып, өртеп, күлді суға: дәретханаға жібердік. Болды: бізде ешкімге кек жоқ. Біз жақсы өмір сүреміз. Қараңызшы, менің ұлым киноға барғанды ​​жақсы көреді, біз жиі барып, суретке түсіп тұрамыз. Міне, ол құрбысымен бассейнде жүр.

Иә, суреттерден мен бақытты алматылық баланың өмірін көріп тұрмын. Өкінішке қарай, оны көрсете алмаймыз. Бірақ сен Алматыда, әжең ауылда. Ол өзіне қиын екенін, сотталған жасөспірімнің мас анасы оған келетінін айтты.

Иә, мұндай жағдай болды. Бір кезде анам телефон шалып, әйелдің келгенін айтты. Мен дереу полицияға хабарласуға кеңес бердім, ол телефон соқты. Бірақ мұндай жағдай (сотталушының анасының мас күйінде келуі - ред.) содан кейін қайталанбады. Шынымды айтсам, бұл туралы ойламадым да. Менің жұмысым көп: ұлым өсіп келеді, жұмыс істеуім керек, тамақ әзірлеп, тамағын беріп, кір жууым керек. Менің таңертеңнен кешке дейін жеке өмірім бар. Мен оған қайтадан Алматыға көшуді ұсындым, ал анам тағы да бас тартты.

Қайталап айтамын, бәрі жақсы болды. Анам өміріне шағымданбады. Жазды жақсы өткіздік. Онда бізден басқа әпкемнің балалары да демалды. Біз үрлемелі бассейн сатып алдық, балалар шомылды. Анам ештеңеге шағымданбады!

Сіз бұл туралы жазған журналистермен сөйлестіңіз бе?

Иә, мен Әсемге (Жапишева - ред.) телефон шалдым.

Не туралы сөйлестіңіздер?

Мен оған қоңырау да шалдым, жаздым да. Өзіңіз оқыңыз. Мен: «Менің ұлымды пайдалануға қандай құқығыңыз бар? Ол қазір есейді, бәрін көреді? Ары қарай қалай өмір сүреді?» деп жаздым.

Ол: «Мен саған пәтер алып бергім келді» деді. Мен сұрадым ба?! Мен пәтер, ақша сұрадым ба? «Сен алжасайын дедің бе? Сен менің балама қандай зиян келтіргеніңді білесің бе?!» деп сұрадым. Ол шаруам көп деп, телефонды сөндіре салды.

Балаңыздың Абайда тұратыны мені ғана таңқалдырды деп ойламаймын. Бізге барлық мән-жайды түсіндіріп беріңізші. Ол қазір қайда оқиды және соңғы үш жылда қайда оқыды?

Ол Алматыда оқыды және оқиды. Мен мекен-жайын айта алмаймын. Бұл қазақ гимназиясы.

Ол мектебін ауыстырып, осылайша күмән тудырмады ма? Балаңыз қалай оқиды, өзін қалай ұстайды? Мұғалімдері не дейді?

Мен мектеп ауыстырған жоқпын, бірден сол мектепке барып, әлі күнге дейін сонда оқимыз. Ол сабағын жақсы оқиды, оқу озаты емес: төрт пен үштері бар. Мен оған қысым жасамаймын, талап қоймаймын. Ең бастысы - ол өз мектебін жақсы көреді. Ол бағдарламашы, хакер болғысы келеді (Дана жымиды). Мұғалімдер оның жанашыр, көңілді, қыздарды өте жақсы көретінін айтады. 8 наурызда ол қызына гүл, аю, шоколад пен шашқа қыстырғыш сыйлады. Бірақ оны бәрібір қабылдамады. (Дана күлді)

Ол нешінші сыныпта оқиды?

Бесінші. Оның аулада достары көп. Ол бір орында отырғанды ұнатпайды, үнемі турникте тартылады, бойы менен де ұзын. Спортпен, хип-хоп –заманауи еркін бимен айналысқысы келеді. Жақында сонда апарғым келіп жүр. Математикамызды шыңдағымыз келеді. Айтпақшы, ол осы үш жылда орыс тілін еркін меңгеріп алды.  

Соңғы үш жылда қалай өмір сүрдіңіздер?

Осылайша өмір сүрдік: мектеп, жұмыс, күн сайын психолог. Түскі ас алдында психологқа барамыз, түскі астан кейін мектепке барамыз. Мен онымен бірге жүремін, қайтамыз, кешкі ас ішеміз. Біз соңғы уақытқа дейін тыныш қана өмір сүрдік, оның өзі бақыт болды.

Қандай психолог? Қымбат па? Ол не дейді, бала мұндай оқиғаларға қалай төзді? Алған жарақаты қала ма, әлде оны жеңе ала ма?

Білмеймін, қымбат па, жоқ па. Бізге Аружан (Саин - ред.) психолог таңдап көмектесті, мен ештеңе төлемедім. Ал алған жарақаты туралы айтпаймын. Ұлым жаман түс көріп, түнде жылап оянатын. Бастапқыда ол тұйықталып қалды, ешкіммен сөйлескісі келмеді. Әлі де тұйық. Ешкімге артық ештеңе айтпайды. Тек шынымен бірнәрсе керек болса, «маған осы зат керек» дейді.

Ол сенімен аз сөйлесе ме? Әлде бөтен адамдармен ғана?

Бейтаныс адамдармен. Ол бейтаныс адамдарға сенбейді.

Балалармен ойнай ма?

Иә, ойнайды.

Сіз психологқа екі жыл бардық дедіңіз, қазір емді тоқтаттыңыздар ма? Енді керек емес пе?

Иә, балам былай деді: «Мен енді онда бармаймын, олардың барлығын кешірдім. Сіз де кешіріңіз және олардың бәрін ұмытайық». Біз кешірдік. Тіпті арнайы рәсім өткіздік. Барлық ренішімізді жазып, лақтырып жібердік.

Иә, дәретханаға ағызып жібердіңіздер... Журналистер сондай-ақ сізді пәтерден шығарып жіберді деген болатын. Сіз қазір қайда тұрып жатырсыз?

Бізді ешкім қуған жоқ. Біз бастапқыда Аружан тауып берген, қоғамдық еріктінің пәтерінде тұрамыз.

Түсінбедім, неге әжең сені қуып шықты деді?

Бұл да өтірік! Анам неге олай айтқанын білмеймін. Мен одан сұрадым, жауап бермеді. Мен сізге анам туралы бұлай деу қиын екенін айттым, бірақ анамның кәріліктен есі ауысқан. Ол маған бұған дейін уәде берді, сөз берді, осы жолы да сөз берді, бірақ қазір оған барсаңыз ол сізге тағы да сұрақтарға жауап береді... Бірақ бұл оны қарттардың деменциясы, балалардың дәрменсіздігін пайдалану құқығын бере ме?

Мүмкін анаңыз үйге ақша алғысы келген шығар?

Жоқ, ол ешқашан пәтер туралы айтпаған. Ол қарапайым қарт адам, мұндай қитұртқы әрекеттер оның үш ұйықтаса түсіне кірмейді.

Сіздің өмір сүру жағдайыңыз қандай? Сіздің пәтеріңізді көруге бола ма?

Жоқ, мен сізді кіргізе алмаймын. Менің мекен-жайымызды жасыратынымды түсініңіз. Мен үшін бастысы - біз екенімізді ешкім білмеуі керек. Бірақ олар бізді бәрібір тапты. Мақала шықпай тұрып, үш күн бұрын олар бізге келді. Мен жұмыста едім, қайтып келе жатсам, көршілер «олар сенің пәтеріңді сатып алғысы келді» деді. Біз не болып жатқанын түсінбедік, көршілер келген адамдар бізді атымызды атап тұрып, сұрап, іздегенін айтты. Ары-бері жүріп, екі әйел жан-жақты айналшықтаған көрінеді. Мен қорқып кеттім, бірден ерікті Анастасияға қоңырау шалып: «Пәтерді жалға бермекшісіз бе? Мен оны жалдап тұрайыншы?» дедім. Ол таңырқап қалды. Белгілі болғандай, ол пәтерді жалға беруге де, сатуға да ниеттенбеген. «Мен оны жалға беретін болсам, сіз оны бірінші білесіз, 3 ай бұрын хабарлап айтамын. Сені далаға қуып жібермеймін» деді.  

Біз қатты қорқып, саңылауды жауып, көршілерге бөтен адамдар келсе, дереу полицияға хабарлассын деп ескерттік. Бірақ басқа ешкім келмеді, тек мақала жарыққа шықты.

Пәтер жайлы ма? Онда тұруға қандай жағдай жасалған? Кіргізбесеңізде, оны толық суреттеп беріңізші.

Жағдайы қалыпты. Кәдімгі бес қабатты үйдегі бір бөлмелі пәтер. Біз үшеуміз тұрамыз: ұлым, мен және мысығымыз. Ұлымның жеке үстелі мен орындығы бар. Ол сонда сабақ оқиды. Ас үйде тамақтанамыз, жуынатын бөлме де бар. Бізге жетіп тұр. Әзірге төсек жоқ, матрацты жерге төсеп, жатып жүрміз.

Қашанға дейін осылай өмір сүресіз? Тұрғын үй мәселесі әлі де шешілуі керек қой.

Мен оны шешуге тырысып жатырмын. Жұмыс істеп, бастапқы жарнаны жинап жатырмын.

Жалақыңыз қанша?

150 мың теңге.

Қанша ақша жинап үлгердіңіз? Алғашқы жарнаға ақшаңыз жете ме?

Жоқ, маған әлі бірнеше миллион керек. Әзірге менде ондай қаржы жоқ. 1-2 млн жинадым. Тағы бір жарым болған, бірақ ұлым бронхитпен ауырып қалды, депозиттен алуға тура келді.

Әжелеріңізге 6 млн беріпті. Басқа қаладан үй алып берейін деп жатыр екен.

Алып бере берсін, маған бәрібір.

Ақша сізге берілмеді деп ренжімедіңіз бе?

Маған мұның бәрі керек емес. Біздің көз жасымыздан келген ақша керек емес. Мен ешқашан ақшаның артын қуған емеспін. Ең бастысы, тыныштық керек. Ұмытса деймін, мені және менің ұлымды ешқашан есіне алмаса деймін, біржолата ұмытып кетсе деймін. Мен өз бетімше өмір сүріп жүрмін. Ұлым да өсіп келеді. Дені сау, көңілді. Бұл мен үшін бәрінен де маңызды.

Болашаққа қандай жоспарларыңыз бар?

Екі бөлмелі пәтер сатып аламыз! Бір бөлмеде ұлым, екіншісінде өзім тұрамын. Тағы бір-екі мысық аламыз. Ұлым мысықтарды жақсы көреді, ол мысықтарсыз өмір сүре алмайды. Маған басқа не керек? Тұрақты жұмыс, оны бұйыртса табамын. Оқып, өзім салон ашсам деймін. Мұның бәрі уақыт өте келеді. Енді мен осылай өмір сүремін. Өлердей жұмыс істеп жүрмін.

Жұртшылық сіздің ұлыңызға, отбасыңыздың жағдайына осы уақытта ештеңе өзгермегеніне қатты алаңдаулы. Оларға не айтқыңыз келеді? Адамдар сізге қалай көмектесе алады?

Бізге қалай көмектесе аласыздар? Бізді тыныштықта қалдырып, ұмытыңыздар! Желідегі сұхбатты өшіріңіздер. Балам оны көріп, бәрін қайта есіне алып, түнде жыламасын. Баламның трагедиясына қызығушылық танытпаңыздар. Барлығының баласы бар, сіздер балалар бәрін ауыр қабылдайтынын түсіну керексіздер ғой.

Кешіріңіз, бірақ сіздің ұлыңызды теледидардан бір рет көрсеткен. Тағы да оның түрі жарыққа шықпайтынына кепілдік жоқ...

Ал енді оны ешкім танымайды. Сіз оның қандай адам болғанын көрдіңіз ғой. Ол өзгерді.

Әлі де ұлыңызды ауылға әжесін көруге жібересіз бе?

Жоқ, мен ондайға жол бермеймін, соңғы рет мүмкіндік бергенмін. Енді анам немересін тек менің үйімде көреді.

Сіз онымен ұрысып қалдыңыз ба? Қарым-қатынастарыңызды үздіңіз бе?

Жоқ! Ол менің анам. Мен онсыз қалай өмір сүремін?! Онсыз өмір сүре алмаймын. Жай ғана ренжідім, ұрыстым. Оған оның қарттығын пайдаланып, екеумізде жақсы көретін баламызға ауыртпалық әкелетінін түсіндірдім. Тағы да осындай жағдай қайталанса, оған мүлде бармай, қарым-қатынасымызды үземін деп қорқыттым. Ол қарт кісі. Интернет оқымайды, не болып жатқанын толық түсінбейді, ал немересі онымен өмір сүруге мәжбүр.

Өзіңіз айта ма десем, ол туралы сөз болмады. Өзім ыңғайсыз болса да сұрайын, сіз басқа бала дүниеге әкелдіңіз бе?

Жоқ, журналистер неге оны айтып жүргенін білмеймін. Өтіріктен шатасып кеттім. Анамның үйінде олар келген кезде ұлымнан басқа әпкемнің ұлы мен қызы болды. Олар да қонаққа келді. Неге олар менің басқа балам бар деп айтқандарын білмеймін. Олар менің жиендерім. Үш жыл бұрын мен енді дүниеге бала әкелмеймін деп өзіме үзілді-кесілді ант бердім. Мен бүкіл өмірімді ұлыма арнаймын.

Сен әлі жассың, неге өзіңе ант бересің? Қаншадасың?

34-темін. Бірақ бұл ештеңе шешпейді, мен ешқашан тұрмыс құрып, дүниеге бала әкелмеймін. Өзім үшін осылай шештім. Мен қазірдің өзінде ұлыма қарыздармын, бәрін өтеуім керек.

Мен үшін ең маңыздысы – оны аяққа тұрғызу, мектебін бітіртіп, университетке түсіру. Мен оның өмірден ләззат алғанын қалаймын, әрқашан өз арманын қуса деймін.

Дана мен бүкіл сұхбат бойы сұрауға батылым бармады. Бірақ оны білмей кете алмаймын. Үш жыл бұрын сіздің бет-әлпетіңіз жақсы болған, бірақ қазір, өкінішке қарай, инсульттан кейін сәл қисайған. Оған не болды?

Сот кезінде менің иегім бүйірге, оңға қарай қисайып қалды. Мен қобалжысам, ол анық байқалады. Сабырлы болсам, жағдай жақсырақ. Мақала мен анаммен болған ұрыстан кейін қайта бетім қисайып қалды. Қолдарым да өзімен өзі жұмылады. Дәрігерлер қатты қобалжығаннан инсульт болуы мүмкін дейді. Тексерілу керек...

Сұхбат алған: Гүлнар Бажкенова

Аударған: Айнура Дарибаева