Нұрсұлтан Назарбаев екінші рет үйленгенін мәлімдеді

Нұрсұлтан Назарбаев «Менің өмірім» атты естеліктер кітабын жазды.

Күндердің күнінде кітаптың дүкендерге сатылымға шығатыны белгілі. Бірақ әзірге оның алғашқы дагалары саясаткерлер, сарапшылар мен журналистердің қолына түсті.

Orda.kz редакциясы таңдалғандар тізіміне енбей қалды, бірақ естеліктердің қазақтың «Фолиант» баспасынан шыққанын анықтады. Кітап тұңғыш президент өмірінің саяси жағын да, жеке өмірін де қозғайды. Бірлескен авторы жоқ, естеліктерді Назарбаевтың өзі жазған.

Бөлек тараулар 2011 жылғы Жаңаөзендегі оқиғаларға, 2019 жылғы билік транзиті, Қанды қаңтарға арналған. Қазіргі президент Тоқаевтың да аты аталып, олардың қарым-қатынастарының бұрын естілмеген бір-екі қызық  тұстары бар. Бірақ, кітапты алып, оқып үлгерген саясаттанушы айтқандай, кітапта ешқандай жаңа мәлімдемелер, мойындаулар немесе өзге ақпарат жоқ.

Дегенмен Назарбаев екінші отбасы Әсел Исабаева мен екі ұлы туралы алғаш рет мойындаған. Біз кітап иесінің сөзінен үзінді ұсынамыз.

«Бір күні Талдықорғанға барудың сәті түсті. Мемлекет басшысының өңірлерге жасаған жұмыс сапарлары кезінде оны ұшақ баспалдағынан гүл шоқтарымен қарсы алады. Мұндай рәсімге қатысу үшін ең сұлу жергілікті қыздар іріктелетіні белгілі. Біз бұрыннан үйреніп қалған әдемі ырым. Осында келген сәттен-ақ ол көзге жылы ұшырап, жағымды көрінді. Бірақ бұл оқиға ерекше әсер қалдырды. Әуежайда маған гүл сыйлаған қыз таңқаларлық сұлу еді. Ұзақ уақыт есімде қалды, содан кейін талғампаз,  келіскен келбеті бар әдемі сұлуды жиі есіме алып жүрдім.
 
Ақын Қадыр Мырзалиев айтқандай, «жетпіске келсе де жүрегі қартаймаған, сексенге келсе де сезімін кемітпеген» Ғабит Мүсіреповті, басқа да белгілі тұлғаларды қалай еске алмасқа. Ұқсас оқиғаларды кім басынан өткермеді?
Жетпіс жасында он сегіз жасар Ульрикаға ғашық болған ұлы Гетёні қалай ұмытамыз? Бірақ бұл Ульрика ақынның сезімін қайтарып, кейін өмір бойы (96 жыл өмір сүрді) осы сезімді жүрегінің түкпірінде сақтап, оған адал болып, тек соны сүйіп, еске алды емес пе? Гетёнің соңғы махаббатынан адамзатқа ғажайып естеліктер қалды. Ал мұндай мысалдар өте көп. Өмірде де, өнерде де. Басқалар үшін де, біз үшін де.
Біраз уақыт өтті. Талдықорған әуежайында мені қарсы алған сол сұлу қыздың бейнесі есіме қайта-қайта оралды. Бір күні оны табудың себебі кенеттен пайда болды. Баспасөзді ақтарып отырып, бір газеттің суреті көзіме оттай басылды: Астанада «Қазақстан аруы» сұлулық байқауы өткен, сол қыз (аты Әсел екені белгілі болды) Гран-при алған... Енді оны табу қиын болмады.
 
Таныстығымыз өзара жанашырлыққа, жанашырлық жақындыққа ұласты. Бірте-бірте кездесе бастадық. Әселдің келбетінен де, ой-пікірінен де мен іздеген көптеген қасиеттерді байқадым. Ең бастысы, мен жылдар бойы жалғасып келе жатқан психикалық жалғыздықтан құтылдым.
 
Әңгімені созбаймын. Мұсылмандық салт бойынша үйлендік. Әсел маған екі бала – екі даңқты ұл сыйлады. 2005 жылы Тауман, 2008 жылы Бәйкен дүниеге келді.
Әкелік қуаныш, сәби сүйген бақыт алпыс бес жасымда қайта оралды. Сәбилерімнің алғашқы қадамдары, алғашқы былдырлаған сөздері, оларды көтеру, ойыншықтардың сиқырлы әлемі, бірінші сыныпқа барғаны, алғашқы оқып, жазған қуанышы, маған қарай жүгірісі. Жұмыстан кейін үйге кіргенімде... – осының бәрі жаңа астана құрылысы кезеңіндегі ауыртпалықты жеңілдеткендей болды. Сол күндерді, жылдарды нәзік сезіммен еске аламын. Тұтастай алғанда, адамға өмірдегі ең маңызды нәрсе, ең шынайы және мәңгілік бақытты бала ғана және ата-ана болу бақыты ғана береді»

Жас кезімнен тірегім болған, ең қиын сынақ сағаттарда қасымда болған үш қызым  Дариға, Динара, Әлияның анасы Сараға өмір бойы ризашылықпен, қамқорлықпен қарадым. Осы қиын өмірде тағдырымның сол бір бетбұрыс сәтінде оның мені түсініп, кешіргенінен де жұбаныш таптым.

Тауман туғаннан кейін Алматыға келіп, одан кешірім сұрап, бәрін сол күйінде айтқанымда, құрметті әулеттің өкілі тағы да тектілік танытты.

«Сәби – періште. Бала бақытты болсын», – деді Сара.

Қыздарым да мені дұрыс түсінді.

Мұндай жағдай кез келген әйел үшін ауыр сынақ болғанымен, Сара Алпысқызының жомарттығы өзіме белгілі. Оның атасы Сарыарқадағы Қонақай деген атақты бай болғанын жоғарыда айттым. Оның ұлдары болмаған екен. Бәйбішесі  жас қызға құда түсіп, оған үйлендіргенде ол алпыстан асқан еді. Ұл туып, есімін Алпыс қояды. Кім біледі: бәлкім, Сара ата-бабасының сол ежелден келе жатқан әдет-ғұрпын есіне түсірген шығар, соған орай, бұл жайтты жан-тәнімен қабылдаған шығар?.. Қалай болғанда да, онсыз да қажыған жанымды қинамады.

Жалпы мен балаларға бірдей қараймын, мейлі ұл болсын, мейлі қыз болсын. Мен үш қызымды жақсы көремін. Ал олардан туған балаларды (қазақтың этномәдени дәстүріне қайшы) толыққанды немерелерім деп білемін. Ұл – текті мұрагер және жалғастырушы.

Сондықтан бүгінде шежірем былай түзілген: Қарасай – Көшек – Айдар – Мырзатай – Кенбаба – Еділ – Сапақбай – Назарбай – Әбіш – Нұрсұлтан – Тауман, Бәйкен. Бұл сенім мен шабыт береді.

Тегің үзілмесе, үмітің үзілмейді.

Қазір екі ұлым ер жетті. Олар бізді қуантып, жақсы жігіт болып өсуде. Балаларды сүйіспеншілікпен, қамқорлықпен тәрбиелеу арқылы адам өмірін ұзартады.

Міне, достар. Мен сіздерге бар шындықты айттым. Бұған не айтатыныңыз сізге байланысты. Бұл өмір.

Бұл жерде бұлтартпас ақиқат бар. Шындық мынада, жүрекке әмір жүрмейді».